Confession.. ik eet graag, maar ook veel. Mensen zeggen letterlijk "jij kan eten als een bootwerker" en dat klopt.
Heel dubbel, want aan de ene kant wil ik een bepaald figuur hebben, maar aan de andere kant wil ik ook lekker veel kunnen eten. Hoe raar dit ook klinkt, dit gaat dus wel samen. Momenteel heb ik een goed figuur en kan ik nog steeds veel eten en daar heel erg van genieten. Dat is de balans.
Wat ik wel heel lang heb gehad, dat wanneer ik lekker aan het eten was en ik toevallig om me heen keek en zag dat iemand naar mij keek, dacht dat ze dan keken met het idee van "ja duh, vind je het gek dat je er zo uit ziet, als je dat allemaal eet.". Wat ik natuurlijk compleet zelf invulde, want ik weet nooit wat een ander denkt.
Maar het raakte mij het dus wel. Voor mij was het een context van zie je wel ik eet te veel, zie je wel ik ben te dik, zie je wel ik ben lelijk. Ja, dan moet ik maar niet zoveel eten.
Gelukkig maakt het me nu veel minder uit wat andere denken en heb ik dit los kunnen laten. Want het riep bij mij wel een gevoel van schaamte op. Nu denk ik "ja, dat schuif ik allemaal naar binnen ja, en ik zie er nog steeds zo uit".
Vaak wordt gedacht dat lekker en veel eten niet samen gaat met een goed figuur hebben, maar dat kan dus wel. Dat is balans!
Veel hoor ik om me heen "ja, maar ik ben een bourgondiër" of "ik wil ook een beetje blijven leven". Dat kan dus prima. Afvallen of het figuur bereiken wat je wilt hoeft echt geen honger lijden te zijn. Bewuste keuzes maken en genieten. Ik eet ook niet iedere dag mezelf tonnetje rond. Maar daar heb ik ook niet altijd behoefte aan. Maar wanneer ik uit eten ga oid dan kies ik daar bewust voor, geniet ik 100% en pak ik daarna de draad weer op.
Waar ik me vroeger voor schaamde, ben ik er nu trots op. Hoewel er soms nog wel momenten zijn dat opmerkingen me raken. Maar he, ik ben ook maar mens ;)
