Leuk zo’n bodybuild wedstrijd, maar wist je dat de meeste dames daar met een eetprobleem uit komen?
Ik was één van die dames. De weg er naar toe ben je zo doel gericht. Zo bang om aan te komen dat je wel aan je dieet houd. En geloof me, dat is laag in calorieën. Natuurlijk is de wedsrtijd met alles erop en eraan hetgeen waar je het meest naar uitkijkt. Maar daarna… mag je weer eten. Een gedachte wat je door die prep (de periode van wedstrijdvoorbereiding) heen helpt. Je denkt zorgvuldig na over het eten wat je na je wedstrijd gaat eten. Voor mij was dat een pizza van Happy Italy. Ooooh de gedachte daaraan. Dat vooruitzicht. Ook had ik een grote zak chocolade notenmix gekocht die ik in de auto op de terugweg naar huis (langs Happy Italy) alvast kon eten.
Social Media heeft toen ook zijn plicht zeker wel gedaan. De ene na de andere advertentie kwam aan me voorbij met online lekkers bestellen. Chocolade, snoepjes, drinken. Je kon het zo gek niet verzinnen of ik had het besteld. Lag allemaal braaf op zolder te wachten tot na mijn wedstrijd.
Portiecontrole was iets waar ik een ster in was geworden, dus no problemo daar, dacht ik….De dag van mijn wedstrijd leefde ik op maïswafels met kipfilet (om de 2 uur ééntje), uit angst om aan te zetten. Terwijl ik andere dames bakken met rijst, kip en groenten weg zag eten.. hoe dan?? Zelfs na mijn tweede stage moment durfde ik nog steeds niet goed te eten. Totdat mijn coach vroeg “Heb je genoeg gegeten?” Waarop ik antwoorde “Nee hahaha, dat heb ik nooit”. “Nou ga eens wat lekkers halen dan!” Was haar reactie. En zo ben ik naar de kantine van de evenementen hal gegaan om daar een bakje lauw slappe frietjes te halen. Nou, ik kan je vertellen. Het was de lekkerste friet die ik ooit had gegeten hahaha.
Omdat dit voor mij ook een hele prestatie was (het was nooit mijn intentie om op het podium te gaan staan) had ik mezelf een chocolade taart gestuurd (tuurlijk! Kon er ook nog wel bij…). Hartvorm met de tekst erop “You fucking did it”. Natuurlijk kreeg ik niets van dat alles op. De spanning, de ontlading, kleinere maag. De volgende dag zou ik met mijn beste vriendin naar mijn favoriete restaurant gaan. Kleine side note is wel dat ik mezelf dit ook toestond en gunde. Mijn wedstrijd was op zaterdag en o
p maandag zou ik mijn ritme gewoon weer oppakken. Dat was de bedoeling ja, maar liep dat even anders! Die maandag wel gewoon gaan trainen en met frisse moed weer begonnen. Tot het 12 uur was… honger, onverzadigbaar en zo verdrietig. De ontlading kwam toen echt. Ik had gedaan wat ik dacht dat voor mij onmogelijk was. Na
overleg met mijn coach zou ik mezelf nog een dagje gunnen en dinsdag alles gewoon weer oppakken. Zo gezegd zo gedaan. Maar een dag later voelde ik weer een craving (eetbui) opkomen. En dit werd steeds erger. Ik vrat echt alles wat voorradig was en ging de dag erna ontzettend compenseren om in balans te blijven, wat uiteindelijk het honger gevoel alleen maar meer in de hand werkte. Controle totaal weg. En het ergste van alles vond ik nog dat ik natuurlijk weer aan kwam. Daar ging mijn perfecte shape!
Omdat mijn coach
verder ging in de business en niet echt gericht meer op sport en voeding besloten we dat mijn traject af liep. In goed vertrouwen ben ik toen aan de slag gegaan bij een andere coach. Achteraf was dit niet helemaal conform mijn verwachtingen. Afgelopen september was ik het zat en zijn er concrete plannen gemaakt. Ik wilde strengere monitoring. Gelukkig was het al wel iets minder, maar ik kon nog steeds een paar keer per week gewoon naar het Kruidvat ofzo rijden om daar repen chocolade en weet ik wat te halen. We zijn hard aan de slag gegaan. En gelukkig begon ik inderdaad weer af te vallen.
December 2019 kwam er een einde aan mijn coaching traject. Geen probleem. Ik had het weer onder controle en ging met een tevreden hoeveelheid kilo’s de kerstdagen in en met een uitgedacht plan. Ook daarna, niets aan de hand.
In januari kreeg ik een nieuwe opdrachtgever waardoor ik fysiek meer lessen moest gaan geven. Super leuk! Maar er geen moment bij stilgestaan dat ik dus eigenlijk ook meer moest gaan eten. Nog geen maand later was ik volledig terug in mijn boulimia gevallen.
Wat ik het ergste vond? De schaamte voor mezelf. Ik ben PT!! Kan iedereen goed helpen met voeding, waarom mezelf niet!! Voor mij een enorm leerproces om a. hulp te vragen en b. te erkennen dat je altijd nog je eigen blinde vlek blijft.
Begin maart kwam ik in contact met mijn huidige voedingscoach en samen met hem heb ik de balans weer gevonden. En weet je wat het stomme is. Het is precies wat ik mijn cliënten ook altijd geef, maar voor mezelf. Zooo streng! Dit was voor mij ook een van de onderdelen van zelfreflectie waar ik mee aan de slag ben gegaan.
Inmiddels is mijn relatie met eten gelukkig weer gezond en werk ik weer naar een beter versie van mezelf toe. You watch and see!